Kolanên Parisê

Tu dizanî…

Carnan rojên derbasbûyî tên bîra min
Ji nişka ve tu dibî mêvanê xeyalên min

Dema ku li kolanên Parîsê digerim
Bê te ez xwe wek sêwî dibînim

Qehwexaneyên Parîsê vala bûne
Kolanên wî lal bûne

Ez niha fêm dikim ku te Parîs xweş dikir
Û dilê min geş dikir

Tu dizanî…

Dema ku destên me digihîştin hev Parîsê kêf dikir
Me bi beza xwe kolanên wî kêfxweş dikir
Bajarê evîndaran bê gûman ji me pirr hez dikir

Tê bîra te dema ku me kolanên Parîsê li nav hevdu dixistin ?
Lê dîsa jî Parîsê ji bo xatirê evîna me mafîrên sor radixistin

Bi rastî jî Parîs bi evîna me ciwan dibû

Niha jî kolanên Parîsê te ji min dipirse
Dibêjin bila evîna te were netirse

Delalîkê !
Min ji kolanên Parîsê bêhtir bîra te kiriye
Dilê min şev û roj li benda te ye

Were ! em dîsa kolanên Parîsê bixemilînin
Tew nebe ji bo cara dawî em ji wan xatir bixwazin